Ball Risks
De rug gekromd,
de handen laag aan ’t stuur.
Je lichaam stompt,
de wind staat als een muur.
En dan, verdomd,
- je fietst maar net een uur -
als dát weer komt
wat ik heel slecht verduur.
[REF:]
Het risico van wielersport:
een kruis dat gaat verdoven,
waardoor je gaat geloven
dat paalmans nooit meer wakker wordt.
Je schuift wat op
je zadel heen en weer;
of wat voorop,
en achterop een keer.
’t Lucht even op
- je voelt je jongeheer -
maar kort erop
is daar die dofheid weer.
[REF]
Je gaat verwoed
op de pedalen staan.
Zo kan het bloed
weer naar je zitvlak gaan.
Wat voelt dat goed,
verzucht je dan voldaan.
´t Blijkt overmoed:
daar komt die dooi weer aan
[REF]
Je pik verzaakt.
Je scrotum wordt gekloofd.
Steeds eerder raakt
je onderlijf verdoofd
en stilaan haakt
een angst zich in je hoofd:
stel dat-ie staakt;
mijn man-zijn wordt ontroofd.
[REF]
Na elke rit
recupereert zich traag
mijn doodse lid.
’t Is altijd weer de vraag:
wordt ie nog fit
of gaat het om een plaag
die dieper zit
dan ik als man verdraag?
[SLOTREF:]
Een fietser’s grootste zegepraal
(na lang en moeizaam sloven
je ongemak te boven):
ontwaken met een ochtendpaal.
©Wim van Campen/1 januari 2010
[TERUG NAAR BOVEN] | [TERUG NAAR SCHRIJVEN] | [TERUG NAAR INTRO]